De vakanties herinner ik mij niet van de zon of het zoute zand op mijn huid. Ik herinner ze me als foto’s, als scene’s door mijn ouders beschreven en door hen geregisseerd. Een blauwdruk onder een blauwe hemel, gesealed in a-chronologische mapjes. Ik weet nog dat ik met papa naar Madurodam ging. Nog nooit eerder gingen…
Author: Teddy Tops
Pa’s lunch
Bij papa in de winkel kreeg ik een soort van witbrood, alleen heette het maisbrood. Ik vond het een soort van witbrood, want het was wit en smaakte helemaal niet naar mais. Ik mocht ham, kaas en mayo op mijn witte boterham, als ik dat wilde. De muziek stond hard, en de asbakken zaten altijd…
De Titaan
Deze stukjes waren te lezen in De Titaan #7: sloop- en herstelwerkzaamheden. Botox ‘Uw afspraak bij FaceMe is bij dezen bevestigd. FaceMe heeft strenge annuleringsvoorwaarden. Houdt hier rekening mee,’ knippert bovenin mijn schermpje. Ik wrijf restjes slaap en mascara uit mijn ooghoeken en voel aan mijn bonkende hoofd. Kon ik dat laatste flesje wijn maar…
De Spanjaard
Een kort verhaal over het hebben van wortels in verschillende aarde. Uitgesproken tijdens Studio Café in Theaters Tilburg. Het ruikt naar warm brood, naar een waterig zonnetje en naar olijfolie met knoflook. Het ruikt hier op elk moment van de dag wel een beetje naar olijfolie met knoflook. We stappen binnen in de woonkamer van een…
Dagkrant Boulevard
Voor de dagkrant van Theaterfestival Boulevard schrijf ik jaarlijks diepgaande artikelen met knipogen, fictieve rubrieken met echte mensen en ontroerende proza in samenwerking met Eric Alink. Hier volgt een voorbeeld van hoe dat er eventueel uit kan zien, wanneer ik bijvoorbeeld een column zou schrijven over de voorstelling Reuzen van Theater Artemis. ‘Hallo ik ben Kloontje. En…
Verhaaltjes van vijftig woorden
Ik vind het leuk stiekem over je te schrijven. Dat iedereen denkt ‘over wie zou ze het nu hebben?’ en dat jij dat dan bent. Jij die het niet meteen beseft, maar het misschien toch een beetje vermoedde. Misschien deden dat er meer. Of misschien dacht je dat ook maar. Deze ochtend ontwaak ik met…
Ik wil (g)een oorlogsheld
Aan de andere kant van het gangpad zit een man in uniform, hij staart wat beschadigd naar buiten. Ik kan niet zeggen dat ik me zijn gezicht herinner, maar zijn geur, blik en camouflagepak blijven mij bij. Een VU-hoogleraar toonde laatst aan dat vrouwen zitten te wachten op oorlogshelden. Die ontdekking kan voor een deel…
Al lerende doet men maar wat
Ik heb een plant verloren in de strijd. De strijd van het verhuizen. Net zoals katten, zijn sommige planten hier erg gevoelig voor, en betalen zij de ultieme prijs voor mijn verander-drang. Daar schrikken ze van, het water smaakt ze chlorig en ze bezwijken aan de uitpakstress. Alles moet maar meer, beter, anders. Dat is…
Gelukkig nieuw jaar
De champagne slaat met de klok mee – aan. Je hoopte nog zo dat die oliebollen als een soort deeg-spons zouden fungeren. Had je het nu maar niet uitgemaakt. Goed, er bestaat geen prettige timing om iemands hart te verpulveren, maar dit had je voor jezelf toch wel iets handiger kunnen aanpakken. Prettige feestdagen horen…
Ouderstom
Deze column werd gepubliceerd in de dagkrant van Theaterfestival Boulevard (13-08-2014) Ik dacht dat het met een grijze haar zou gebeuren. Ik dacht, ik word wakker en dan weet ik het; ik ben volwassen. Ik dacht, misschien komt het zodra ik plots begrijp wat een biologische klok inhoudt – serieus, wat is dat? Of dat…