Deze stukjes waren te lezen in De Titaan #7: sloop- en herstelwerkzaamheden.
Botox
‘Uw afspraak bij FaceMe is bij dezen bevestigd. FaceMe heeft strenge annuleringsvoorwaarden. Houdt hier rekening mee,’ knippert bovenin mijn schermpje. Ik wrijf restjes slaap en mascara uit mijn ooghoeken en voel aan mijn bonkende hoofd. Kon ik dat laatste flesje wijn maar annuleren. Ook mijn eigen lijf blijkt er erg streng in. Die annulering komt maar van één kant en gaat linea recta de toiletpot in. Ik strompel naar de spiegel en de me die ik daar moet facen is niet pretty. Eind twintig, en nu al lijntjes die niets verbloemen. Ik ben niet zo’n vijftiger die zich kleedt als een twintiger, maar een twintiger met het leed van een vijftiger. Lachrimpels en kraaienpootjes als minigeultjes voor tranen, verlopen make-up en verloren naïviteit.
‘Aan annuleringen zitten kosten verbonden. Bij afzegging betaalt u de helft van het vooraf afgesproken bedrag.’ Mijn oma drukte mij altijd op het hart nooit in dronkenschap afspraken te maken, banen aan te nemen, relaties aan te gaan, tatoeages te nemen, huisdieren aan te schaffen, van bank te wisselen, reizen te boeken of lippen te stiften. Een wijze vrouw, en ook zij was getekend door de jaren. De vouwen liepen van haar frons tot aan haar navel en weer terug. Maar ze droeg ze elk met trots, en een passende vleug kruim.
De aftakeling is begonnen. Ik voel de artrose mijn botten verteren en wurm mij nog met de gevulde tanden op elkaar in pumps en pornohakken. Met een beiteltje en een slijptol gaat de tijd door tot ik uit elkaar val. Die slijptol heeft zich nu voor het gemak in mijn hoofd geparkeerd en staat hier stationair te draaien.
Ik vond het hele mezelf facen vannacht blijkbaar zo’n opgave dat ik een consult heb aangevraagd. Een consult én een behandeling. Bij elkaar opgeteld hebben we online handjeklap gedaan op 198,- exact – voor maar liefst twee behandelzones. Dat is geen geld, dacht dronken ik, en ze handjeklapte er nog een laatste wijntje achteraan. Had dronken ik beter naar oma geluisterd, dan had nuchtere ik nu een stuk minder botox in mijn behandelzones gehad. Eén kraaienpoot maakt nog geen winter – laat staan het vermogen tot volwassen beslissingen.
Lofzang op de bouwers
Er staat een man naast een reusachtige zandberg. Hij heeft een oranje reflecterend hesje aan, een net iets te kleine gele werkhelm op zijn hoofd, en een – wellicht zwaar – smeulend sjekkie in zijn mondhoek. ‘Godverdomme Henk,’ bromt hij om zijn sigaretje heen, en hij tuurt in de berg zand.
Bouwterreinen zijn speeltuinen voor grote mensen. Het zijn speeltuinen voor de mannen die honderd uur per dag werken. Voor zij die geen wekker schuwen. Voor de mensen voor wie geen ijsvrij geldt, voor zij die met veertig graden toch nog de juiste blokken op de goeie plekken zetten. Ze zijn nog lang niet uitgespeeld, in de zandbergen van waaruit torens rijzen.
In een wereld waar alles stuk gaat, bouwen de Henks gestaag door. Zij zijn de wereld-klaar-makers. Zij staan op voor dag en dauw, zodat er al werk verzet is voordat ik op mijn fiets spring. Dan staat daar ineens een muur, die er gister nog niet stond. Dan zitten ze trots voor die muur, met een sjekkie en een broodtrommeltje. Ze bouwen de wereld, ook als er ondertussen een boel mensen bezig zijn deze af te breken. Zij leggen geen bijltjes neer, voor niemand niet.
Ik stel voor dat we de haakse slijper gaan omarmen. Laat hem klinken als een bloesemtuin vol tsjilpende merels. Als een harp in een mistige concertzaal. Laat ons standbeelden uit gronden stampen, van de mannen die ons laten wonen, laten werken, in gebouwen en onder daken. Fluit naar hun gloednieuw gebouwde muurtjes, zoals men fluit naar een wulpse jongedame. Fluit, bewierook en trompetteer al je lof. Omdat in jouw wekker geen zes voorkomt. Omdat je de machines slechts van een afstand hoort. Omdat plastic werkhelmen je kapsel zo in de war schoppen. Omdat zij de avond van tevoren hun broodtrommeltje al klaar hebben staan. Omdat jouw vakantie niet zo kort is dat ze er een aparte naam voor hebben bedacht. Omdat zij blijven bouwen, de wereld klaarmaken voor ons en voor alle komende generaties, nooit iemand buiten sluitend.
Een toost! Op de wereld-klaar-makers! Op Henk! Waar hij ook moge wezen.
http://titaan.nu/product/de-titaan-3-4197422