Gepubliceerd in de Boulevard Dagkrant van 07-08-2016
Midden op de Parade zouden ze zich verzamelen, de Pokemon Go-ers die zich hadden aangemeld op het facebook-event Pokemon GO Den Bosch! Een evenement voor jonge mensen die hetzelfde spelletje op hun telefoon hebben gedownload. Dit is wellicht volledig aan u voorbij gegaan – de opkomst was op de hand van één Jiggly Puff te tellen.
Ik verzamelde vroeger alleen kartonnen kaartjes met glitter-Pokemon (waarde: nul, mooiheid: honderd), knikkers met spikkels (idem), en flippo’s met de mooiste plaatjes (dito). En ik deed nooit aan spelletjes, ik had al de mooiste dus daar begreep ik niets van. Zo kon je ze alleen maar kwijtraken. Ik was de verzamelaar, niet de winnaar. Maar dus ook niet de verliezer. Dat was Mirella, die verzamelde ze niet eens.
Bij de kassa laat ik kaarten printen voor de voorstellingen die ik in het kader van deze krant mag zien. Het apparaatje vouwt de kartonnen kaartjes brommend tot een flinke stapel. De mevrouw naast mij kijkt naar het stapeltje, knikt ernaar met haar lippen getuit en kijkt me aan. ‘Zoo!’, zegt ze. Ik voel een gek soort trots.
Met de stapel tegen mijn borst gedrukt loop ik de Parade op, een meisje in een Pikachu-vestje staat bedremmeld midden op het druk bezochte evenement waarvoor ik net heel veel mooie kaarten heb verzameld.